جهان هرکس به وسعت فکر اوست

زمین دیگر گرد نیست

بلکه تخت مرده شور خانه ایست

و کفنی از حریر سیاه

و عذری موجه که:

شرمنده انسان

تاریخ انقضایت به سر آمده.

******************

جامعه ای که دغدغه و نگرانی های

معیشتی و ناکامی های ناشی از

بی عدالتی همه ی وقت و ظرفیت فکری

مردمش رو پر کرده باشه، با فرمان عقبگرد

طبیعت در حال برگشت به نخستین

روزهای آغاز تمدن انسانیه.

یه مورچه ی کارگر با اون حجم از بارکشی و حمالی، به مراتب سعادتمندتر از ما آدماست. موتور اون غریزه شه، موتور ما عقل، عقل بی کفایت، عقل بحران ساز، عقل نگران.

دلم کودک هزار ساله ایست 
به غایت مهربان و نجیب
دل به محبت داشت اما ندید
از انتظار خیری ندید

کودک هزارساله ی من بخواب
تا خاموش شود این شعله ی نحیف
این سوسوی حزینِ زندگی
این چراغِ سنگ خورده ی ذلیل

اینبار تو دارِ دارِ مکافات باش
گره و طناب باش
طوفان و رعد باش

در تاریکی غمبار دلت
چراغ های دو دنیا می میرند